Mən, cənab Fərşçianın illər əvvəl mənə verdiyi tablosuna hər dəfə baxanda ağlamışam. Halbuki mənim sinəm Aşura səhəri və günortadan sonrakı hadisələri ilə bağlı rövzələrlə doludur. Axı kim bizdən daha çox bilir ki, bu barədə kim nə yazıb, nə oxuyub, nə deyib? Deyirlər, bu işlərlə məşğul olan adamların özləri ağlamır. Amma biz bu qədər rövzə bildiyimiz halda cənab Fərşçian [çəkdiyi tablo ilə] elə bir rövzə oxuyur ki, bizi ağladır. Bu necə faydalı, dərin məzmunlu və mənalı bir sənətdir ki, bir sənətkar bu halı yarada bilir?