(Şəhidlərdəki) Şəhadət zəminələri tanınsın. (İnqilabın əvvəlində) İlk İnqilab qığılcımı yaradan şəhid Qazi Təbatəbai kimilərinin şəhadət zəminəsi bilinsin. O, ilk addımı atdı, xalqı məscidə dəvət etdi, sonra hadisələr baş verdi.

Şücaət ancaq döyüşməkdə deyil, nəfsə qələbə şücaəti, danışmaq şücaəti, susmaq şücaəti, özünü saxlamaqda olan şücaət, irəli getmək şücaəti– bütün bunlar mühümdür. Bu səhnələri yaxından görənlər, tanıyanlar var. (Bu dəyərlərin ötürülməsindən ötrü) Onlardan istifadə edilməlidir. ​

Şəhid qanlarının atəşinin sönməsinə imkan verməyin. Yəni şəhidlərin xatırlanması sadəcə anım mərasimi deyil. Yəni şəhid Bakiri kimilərini meydana aparan təqva, fədakarlıq, şücaət, parlaq vücud gövhəri nümayiş etdirilsin, gələcəyə ötürülsün, gənc nəsilə nümunə olsun.

Əzəmətli İmamın və İran xalqının hərəkatının başlanğıcından şəhadət rəftarı, şəhadət ahəngi Azərbaycanda başlayıb və bu günə qədər davam edir. ​

Bu "Allahı unutduqlarına görə, Allah da onları özlərinə unutdurdu" ayəsinə əsasən, özünə, kimliyinə, xüsusiyyətlərinə diqqət etmək hər bir şəxs üçün, hər millət üçün, hər bir toplum üçün zəruri bir işdir. ​

Vəzifələrimizdən biri özümüzə, kimliyimizə, şəxsiyyətimizə diqqət yetirməyimizdir. İran xalqı öz kimliyini yaddan çıxarmamalıdır.(İran milləti) Şəxsiyyətini, kimliyini unutsa, zərbə alacaq, sillə yeyəcək, geri qalacaq. ​

Şəhid qanlarının atəşinin sönməsinə imkan verməyin. Şəhidlərin varlığının parlaq inciləri gənc nəsilə ötürülməli və örnək olmalıdır. ​

Hacı Qasim yüz dəfə şəhidliklə üz-üzə gəlib və bu onun üçün birinci dəfə deyildi. Amma Allah yolunda olmaqdan, vəzifəsini yerinə yetirməkdən, Allah yolunda cihad etməkdən və ümumiyyətlə, heç bir şeydən qorxusu yox idi.​

Allah yolunda cihad etmək batini mübarizə deməkdir. (İnsandan) Xaricdə baş verən hər bir cihad əslində batini cihada əsaslanır.​

Şəhid Süleymani həm şücaətli, həm də tədbirli idi. Təkcə şücaət məsələsi deyildi, bəzi insanlarda şücaət var, amma bu şücaətdən istifadə edəcək tədbir və müdriklik yoxdur. Bəzilərinin idarəçilik qabiliyyəti var, amma əməl əhli deyillər və o işi görməyə ürəkləri yoxdur.